تو همون حس غریبی که همیشه با منی

تو بهونه ی هر عاشق واسه زنده بودنی

تو امید انتظاری تو دلای ناامید

مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید 

چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور

هنوز اما نرسیدی ای تجلی ظهور

با توأم، با تو که گفتی، تکیه گاهِ عاشقایی

میدونم یه دنیا نوری، ساده ای، بی انتهایی

مث لالایی بارون، تو کویر بی صدایی

تو خود عشقی میدونم، ناجی فاصله های

عمریه دلم گرفته، گِله دارم از جدایی

غایب همیشه حاضر تو کجایی تو کجایی؟